O książce: 2015 / "Od pogrzebu mojej mamy minęło sześć miesięcy, a Lelia, obciążona Żeńką i piecem, zdała sobie sprawę, że czas ma swoje znaczenie głęboki brak szacunku do ludzi. Czego on potrzebuje, czasu? Spieszy się, biegnie, jakby przed nim dali darmowe kiełbaski, ile chcesz. Godziny rozsypują się jak kulki rtęci z pękniętego termometru. Nie da się ich złapać, złożyć ciasno, pięknie, bez pustek. Aż strach pomyśleć, ile godzin niekochana praca i krzątanina domowa mu go kradną. Tutaj Zhenya ma dużo i delikatnie czasu. Zawsze tak jest w dzieciństwie. W dzieciństwie liczy się każda minuta. Żeńce udaje się zadać sto pytań w ciągu minuty i jednocześnie coś zrobić…»